Το ψάρεμα από την ακτή μπορεί να αποδειχθεί ως ένας από τους αποδοτικότερους τρόπους ψαρέματος, αρκεί να επιλέξουμε τον σωστό τρόπο και να ακολουθήσουμε τις σχετικές διαδικασίες. Υπάρχουν καλά ψάρια που γυαλώνουν όπως τσιπούρες, σαργοί και μουρμούρες που μπορούν θαυμάσια να καταλήξουν στην ψαροσακούλα μας.

 ΠΕΤΑΧΤΑΡΙ

Ο τρόπος αυτός αλίευσης ονομάζεται έτσι γιατί «το πετάμε», από την ακτή προς τη θάλασσα. Είναι απλό και μπορεί κανείς μόνος του να το κατασκευάσει, χρησιμοποιώντας πετονιά στριφτάρι, αγκίστρια και μολύβι, ή να το αγοράσει έτοιμο από κατάστημα ειδών αλιείας.
 
Η αρματωσιά του αποτελείται από δύο ή τρία παράμαλλα που το μήκος τους πρέπει να είναι 25-30 εκατοστά, αναλόγως δύο ή τρία μικρά αγκίστρια, ενώ στην άκρη της αρματωσιάς δένουμε ένα μικρό μολύβι. Η πετονιά της αρματωσιάς μπορεί να είναι 25άρα ή 30άρα ενώ συνδέεται με τη μάνα με ένα στριφτάρι. Η μάνα είναι συνήθως 40άρα πετονιά, το μήκος της ποικίλλει, αλλά συνήθως είναι 100 μέτρα και τυλίγεται σε πλαστική καρούλα.
 
Με το πεταχτάρι αυτό μπορούμε να ψαρέψουμε, από βραχώδεις και αμμώδεις ακτές ή από μόλους διάφορα ψάρια.
Πριν ξεκινήσουμε για πεταχτάρι, πρέπει να έχουμε απαραιτήτως εφεδρικά μολύβια, παράμαλλα και αγκίστρια, διότι κάτι από αυτά θα πρέπει να το αντικαταστήσουμε κατά τη διάρκεια του ψαρέματός μας.
 
 Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Δολώνουμε τα αγκίστρια καλά, ώστε να σκεπάζονται από το δόλωμα, και στριφογυρίζοντας την αρματωσιά, πετάτε με δύναμη το πεταχτάρι όσο πιο μακριά γίνεται στη θάλασσα. Στη συνέχεια μαζεύουμε τα μπόσικα και κρατάμε τη μάνα περιμένοντας το τσίμπημα.
 
Υπάρχουν πολλών ειδών τσιμπήματα από διάφορα ψάρια. Άλλα γλείφουν απλά το δόλωμα, άλλα το τρώνε ολόκληρο και άλλα τσιμπάνε ανεπαίσθητα, γι’ αυτό χρειάζεται προσοχή ώστε να τραβήξουμε και να αγκιστρώσουμε το ψάρι την κατάλληλη στιγμή.
Εφόσον διαπιστώσουμε ότι το ψάρι έχει αγκιστρωθεί, με σωστές και προσεκτικές κινήσεις, τραβάμε το πεταχτάρι έξω μαζί με το ψάρι. Αν νοιώσουμε οτι είναι μεγάλο, χρησιμοποιούμε απόχη. Προσοχή όμως γιατί κάποιες φορές, αν δεν μαζεύουμε την πετονιά αργά και σταθερά, μπορεί το ψάρι να απαγκιστρωθεί.
 
 ΔΟΛΩΜΑΤΑ:
Όσο πιο φρέσκο είναι το δόλωμά μας, τόσο καλύτερα αποτελέσματα έχουμε. Συνήθως χρησιμοποιούμε γαρίδα, καλαμάρι, ή σκουλήκια, όπως μαύρο, κόκκινο, φαραώ κ.ά.
Για καλύτερα αποτελέσματα, ρίχνουμε λίγη μαλάργα, για να μαζέψουμε τα ψάρια.
 
 ΠΕΤΑΧΤΑΡΙ ΜΕ ΜΟΝΑΓΚΙΣΤΡΟ
Πρόκειται για το πεταχτάρι με ένα αγκίστρι και τρύπιο  μολύβι σε σχήμα ελιάς. Το παράμαλλο έχει μήκος 30-40 εκατοστά και κάπως μεγαλύτερο νούμερο αγκίστρι (σε σχέση με το προηγούμενο πεταχτάρι) Νο3 ή Νο4, γιατί ο στόχος μας είναι μεγαλύτερα ψάρια.
 
Περνάμε το μολύβι στη μάνα, την οποία στη συνέχεια τη δένουμε στο στριφτάρι, ενώ την άλλη άκρη του στριφταριού δένουμε το παράμαλλο.
 
Το δολώνουμε με ζωντανό ψαράκι, με γαρίδα, με σκουλήκι, με καραβιδάκι κλπ.
Στο απλό πεταχτάρι τα ψάρια ορισμένες φορές καταλαβαίνουν την παρουσία του μολυβιού και αποφεύγουν να προσεγγίσουν το δόλωμά μας, ενώ στο μονάγκιστρο που το παράμαλλο είναι απευθείας δεμένο στο στριφτάρι και μακριά από το βαρίδι, δεν νιώθουν κατά το τσίμπημα την αντίσταση του μολυβιού και έτσι αγκιστρώνονται ευκολότερα.
 
Μπορούμε να ρίξουμε δύο, ή και περισσότερα πεταχτάρια συγχρόνως, ώστε να ψαρεύουν μόνα τους, έτσι οι πιθανότητές μας μεγαλώνουν.
 
Με το μονάγκιστρο μπορούμε να πιάσουμε μεγάλες τσιπούρες, σαργούς, μουρμούρες. Πρόκειται για ένα απλό, αλλά αρκετά αποδοτικό εργαλείο.
 
 ΤΟ ΚΑΛΟ ΨΑΡΙ
Αναφερόμενοι λίγο παραπάνω στην τσιπούρα – που είναι άλωστε και ένα από τα όνειρα κάθε ψαρά - ζει κυρίως κοντά στις ακτές και σε βάθος που δεν υπερβαίνει τα 30 μέτρα. Είναι πολύ επιφυλακτικό ψάρι και συχνάζει σ' εκείνα τα σημεία της θάλασσας όπου υπάρχουν και αναπτύσσονται αποικίες οστρακοειδών όπως μύδια, τα οποία κυριολεκτικά καταβροχθίζει. Για να παγιδεύσουμε το ψάρι είναι απαραίτητο να βρούμε μια θαλάσσια περιοχή που να διαθέτει τις κατάλληλες συνθήκες.
 
Ιδανική περίοδος ψαρέματος θεωρείται τόσο η καλοκαιρινή, όσο και η φθινοπωρινή περίοδος, όταν η θερμοκρασία του  νερού είναι υψηλή και τα κοπάδια από τις τσιπούρες πλησιάζουν κατά τρόπο εντυπωσιακό την ακτή, καταλήγοντας πολλές φορές γιαλό - γιαλό.
 
Oι ιδανικότερες ώρες ψαρέματος είναι οι θερμότερες της ημέρας, δηλαδή από τις 10 το πρωί έως τις 5 το απόγευμα. Όμως δεν είναι καθόλου σπάνιο να έχουμε θαυμάσια αποτελέσματα σε βραδινές ή πρωινές ώρες, διότι πρόκειται για ψάρι εντελώς απρόβλεπτο!
 
ΚΑΛΑΜΙ
Σε ότι αφορά τον εξοπλισμό, το καλάμι μας θα πρέπει να είναι μακρύ ώστε να ανταποκρίνεται σε μια ρίψη της τάξεως των 30-40 μέτρων, μήκους μεταξύ 2,20 - 2,70, με μολύβι από 50-70 γραμμάρια, ενώ ο μηχανισμός θα πρέπει απαραίτητα να έχει τη δυνατότητα περιέλιξης τουλάχιστον 200 μέτρων πετονιάς 0,40.
 
 Πολύ σημαντικό σημείο είναι η αντοχή της πετονιάς, λαμβάνοντας υπόψη τον όγκο και τη μαχητικότητα της τσιπούρας, ή του σαργού, που σε σπάνιες περιπτώσεις φθάνει το βάρος των 2 κιλών ή και περισσότερο.
Το βαρίδι της πετονιάς συνήθως είναι συρόμενο και με οπή, ώστε να διευκολύνεται το πέρασμα της πετονιάς. Εκτός από το βαρίδι, στην πετονιά τοποθετείται μια ροδέλα από ατσάλι, με ελατήριο μεγέθους 8. Πολύ σημαντική είναι η επιλογή του αγκιστριού, γιατί τα δόντια της τσιπούρας μπορούν εύκολα να το λυγίσουν ή και να το σπάσουν. Η άνω οδοντοστοιχία της εξέχει κάπως προς τα εμπρός σε σχέση με το σαγόνι και φέρει δύο ή τρία ζεύγη κωνικών δοντιών, ενώ ακολουθούν άλλες τέσσερις-πέντε σειρές από στρογγυλά δόντια που μοιάζουν με γομφίους, από τα οποία το τελευταίο της τρίτης σειράς είναι τεράστιο.
 
Στο επάνω σαγόνι υπάρχει ο ίδιος αριθμός κωνικών δοντιών και ακολουθούν τρεις-τέσσερις σειρές γομφίων, από τους οποίους οι δύο τελευταίοι είναι τεράστιοι και όμοιοι με εκείνους της επάνω οδοντοστοιχίας.
 
Πρακτικά, το στόμα της τσιπούρας αποτελεί ένα είδος μέγκαινης , ώστε να συντρίβει κυριολεκτικά το όστρακο της λείας της και φυσικά κάποιο μαλακό μέταλλο…Γι' αυτό το αγκίστρι μας πρέπει να έχει μέγεθος 1 ή 2 και να είναι κατά προτίμηση ατσάλινο με κοντό στέλεχος, ή ειδικά κατασκευασμένο για τη συγκεκριμένη χρήση.
 
 ΔΟΛΩΜΑΤΑ
Σκουλήκια, μάνες μονοδόλια, αποτελούν μερικούς από τους καλύτερους μεζέδες για την τσιπούρα τον σαργό ή τη μουρμούρα.
 
Όσον αφορά το Αμερικάνικο σκουλήκι - με το οποίο πιάσαμε την τσιπούρα της φωτογραφίας - αυτό πρέπει να το τοποθετήσουμε ολόκληρο με τρόπο ώστε να μην καλύπτει μόνο το αγκίστρι, αλλά και ένα τμήμα τουλάχιστον 5 εκατοστών από την πετονιά, αποτελώντας έτσι ένα προκλητικό ερέθισμα για το ψάρι.
 
Γι' αυτό το λόγο χρειαζόμαστε ένα σύρμα όσο το δυνατόν λεπτότερο, το οποίο θα διαπεράσει το σκουλήκι από το κεφάλι μέχρι την ουρά μέχρι να καλυφθεί ολόκληρο το αγκίστρι, ή καλύτερα μια βελόνα, που πωλείται από τα καταστήματα ειδών αλιείας για την συγκεκριμένη χρήση.
 
Για να επιτύχουμε το αμερικάνικο σκουλήκι να καλύψει όχι μόνο ολόκληρο το αγκίστρι, αλλά και να συμπεριλάβει και τμήμα της πετονιάς, είναι απαραίτητο η τοποθέτηση να γίνεται από την πετονιά. Για να πραγματοποιηθεί αυτό, είναι αναγκαίο να χρησιμοποιήσουμε ένα λεπτό σύρμα (αν δεν έχουμε προμηθευτεί βελόνα όπως αναφέρουμε παραπάνω). Μεταξύ των διαφόρων τύπων που υπάρχουν στο εμπόριο, θα πρέπει να επιλέξουμε το λεπτότερο, στο οποίο θα φτιάξουμε έναν κόμπο που θα χρησιμεύσει για στοπ μεταξύ της πετονιάς και του σύρματος. Μετά την τοποθέτηση του δολώματος, το σκουλήκι διατηρείται ακέραιο και επομένως ελκυστικότερο για το ψάρι.
 
 ΨΑΡΕΥΟΝΤΑΣ
Το ψάρεμα από την ακτή είναι ένα είδος ψαρέματος που η αναμονή είναι το κυριότερο στοιχείο του. Καλό θα είναι κάθε 20-30 λεπτά να ελέγχουμε την ακεραιότητα των δολωμάτων μας - κυρίως των σκουληκιών- διότι μπορούν να φαγωθούν από καβούρια ή από μικρόψαρα.
 
Όσον αφορά το ψάρεμα με πολλά καλάμια, είναι απαραίτητο αυτά να είναι σε διάταξη τέτοια, ώστε οι πετονιές να μην μπλέκουν μεταξύ τους σε περίπτωση που το ψάρι τσιμπήσει.

ΠΗΓΗ: PSAREMA KAI SKAFOS