Ένας ορκισμένος γιατρός και ένας παθιασμένος αρχιτέκτονας. Ένα κτήριο – μουσείο νεοκλασικής αρχιτεκτονικής και ένας χώρος τεχνητού νεφρού. Πρόκειται για τον ίδιο άνθρωπο. Πρόκειται για ένα κτήριο.
Το 1878, το κτήριο που στέκει στο κέντρο του Πειραιά, στην οδό Αλκιβιάδου, μπήκε στο δημιουργικό στόχαστρο του επικεφαλής της ΙΩΝΙΟ GROUP, του Ιωάννη Κλεινάκη, για να μετατραπεί τέσσερα χρόνια μετά σε ένα πρότυπο κέντρο αιμοκάθαρσης. Ένα κέντρο τεχνητού νεφρού που παρόμοιό του δεν υπάρχει πουθενά στην Ευρώπη.

Το κτήριο, που φέρει σε κάθε του έκφανση την ευφυία του κορυφαίου Ερνέστου Τσίλλερ, ξαναζωντάνεψε. Οι τοίχοι καθαρίστηκαν προσεκτικά από επιστρώσεις χρωμάτων δεκαετιών για να αποκαλυφθούν οι γνώριμες αρχιτεκτονικές γραμμές του δημιουργού τους και οι σπάνιες οροφογραφίες, πραγματικά έργα τέχνης, που ο χρόνος δεν κατάφερε να αλλοιώσει τη μοναδική αξία τους.
Το κτήριο Τσίλλερ ανάσανε και ξαναβρήκε τη θέση του στο φως. Αναδείχτηκε πανέμορφο. Ένα κομψοτέχνημα που αποτυπώνει τη δύναμη του ανθρώπινου μυαλού και της θέλησης για δημιουργία.
Αυτό το κτήριο, δείγμα πολιτισμού, στέκει πανέτοιμο στην υπηρεσία των ανθρώπων που κάνουν αιμοκάθαρση, προσφέροντας την ιδανική αγκαλιά του ώστε οι πολλές ώρες παραμονής σε εβδομαδιαία βάση, να κυλήσουν σε μία ατμόσφαιρα που ενθαρρύνει, που αποπνέει ομορφιά, γαλήνη και αισιοδοξία.

Το Σχόλιο μου: Ο Πειραιάς ξανακέρδισε  αυτό  το  κτήριο διαμάντι χάρη στο μεράκι του αρχιτέκτονα Ιωάννη Κλεινάκη,διότι το μετέτρεψε με απόλυτο σεβασμό στην ιστορία και την παράδοση του κτηρίου. Δεν  έβαψε, δεν χάλασε την αισθητική και τον πρωτότυπο σχεδιασμό. Δεν αλλοίωσε την αρχική μορφή. Η αρχοντιά  διατηρήθηκε και την θαυμάζουμε όλοι! Είναι ένα λαμπρό  οικοδόμημα, που μας υποδέχεται με ζεστασιά,και μας κάνει να ξεχνάμε τα ψυχρά απρόσωπα μοντέρνα κτίσματα, και τις παγωμένες και βαρετές πολυκατοικίες , που έχουν πνίξει τον Πειραιά μας.

Κλαίρη Παπαγεροθέου