Την τελευταία του πνοή άφησε ο ζωγράφος Δημοσθένης Κοκκινίδης το απόγευμα της Τρίτης από ανακοπή καρδιάς. Ο καλλιτέχνης νοσηλευόταν από την προηγούμενη Τετάρτη στο Γενικό Νοσοκομείο Γ. Γεννηματάς λόγω κατάγματος.
Πολλοί από εμάς τον γνωρίσουμε... Στη Μήλο, χρόνια ολόκληρα τις Μεγάλες Παρασκευές στην Κορφιάτισσα, χρόνια ολόκληρα λάτρης και κάτοικος της Μήλου, και θαυμαστός εραστής της. Ενας συμπατριώτης μας. Που δεν γεννήθηκε στο νησί μας, μα το αγάπησε, επενδυσε και εμπνεύστηκε από τη Μήλο! Aλλωστε είχε σπίτι στον Προβατά και ήταν γαμπρός της οικογένειας Σβορώνου που κατείχε κάποτε τα Θειορυχεία.

Ο Δημοσθένης Κοκκινίδης γεννήθηκε στον Πειραιά το 1929. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών της Αθήνας (1952-1957). Από το 1959 ως το 1961 ήταν υπεύθυνος του καλλιτεχνικού τμήματος του Εθνικού Οργανισμού Ελληνικής Χειροτεχνίας. Το 1976 εκλέχτηκε καθηγητής στην ΑΣΚΤ της Αθήνας και διετέλεσε πρύτανής της την περίοδο 1979-82. Δίδαξε ως το 1997.

Ο Κοκκινίδης ενδιαφερόταν για την κοινωνική λειτουργία της τέχνης και αυτό εκφράστηκε από νωρίς: ήταν ιδρυτικό μέλος της Ομάδας Τέχνης A΄ (1961-1967) και της Oμάδας για την Επικοινωνία και την Εκπαίδευση στην Τέχνη (1976-1981).

Στα πρώτα βήματά του και στις πρώτες ατομικές του εκθέσεις (1961, Κλειώ, Ύδρα και 1964, Μέρλιν, Αθήνα) ζωγράφιζε θέματα εμπνευσμένα από τη ζωή στις λαϊκές συνοικίες και στα νησιά. Αμέσως μετά, στράφηκε σε μια πολιτικοποιημένη θεματολογία, που αντανακλούσε το φορτισμένο κλίμα της εποχής.

Στα έργα αυτής της περιόδου, περνάει από την αφαίρεση στις βίαιες χρωματικές εντάσεις και τις εξπρεσιονιστικές παραμορφώσεις (χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν οι ενότητες Πόλεμος-Βία, Των δε κακών μνήμη, Ταυτότητες, Διαμαρτυρίες).

Από τη δεκαετία του 1980 η ζωγραφική του επικεντρώνεται σε προσωπικά βιώματα, με κέντρο τη φύση και την ανθρώπινη επικοινωνία αλλά και στη σύνδεση του παρόντος με το παρελθόν, ενώ εμπνέεται ιδιαίτερα από την Οδύσσεια.