Γράφει ο Μάριος Ζούλιας :
Ονομάζομαι Μάριος Ζούλιας, είμαι μόνιμος κάτοικος Αθήνας με καταγωγή από την Μήλο, και σπουδές στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (πρώην ΑΣΟΕΕ) και το Imperial College London Business School (αυτή τη περίοδο εργάζομαι ως Data Scientist για έναν Αγγλικό οίκο μόδας). Ως νέος που αγαπάει την πατρίδα του και τον τόπο του και χαίρεται όταν αυτός προοδεύει θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας μια προσωπική μου εμπειρία μέσω της οποίας θα ήθελα να εκφράσω την ανησυχία μου για την ‘ιδιότροπη’/γεροντοκρατούμενη νοοτροπία της μέσης τοπικής κοινωνίας, ένα κοινό μυστικό που μαστίζει τον τόπο μας. Επίσης έχω σκοπό να θίξω την ανικανότητα των τελευταίων πολιτικών ηγεσιών που όχι μόνο δεν προσπάθησαν να λύσουν το πρόβλημα, αλλά συμβιβάστηκαν και έγιναν μέρος του. Ας μην ξεχνάμε φυσικά, τις επικές διαμάχες των δημάρχων (πρώην και νυν) μέσω Facebook και επιστολών επί επιστολών, που σίγουρα δεν “δίνουν το καλό παράδειγμα”.
Το καλοκαίρι του 2018 και με την διάθεση του νέου 20χρονου που θέλει και νομίζει ότι μπορεί να αλλάξει τον κόσμο (αλλά πικρές οι βουλές του Αλλάχ…), πρότεινα στον τότε Δήμο της Μήλου την ίδρυση του πρώτου Κοινωνικού Φροντιστηρίου του νησιού. Η ιδέα του Κοινωνικού Φροντιστηρίου ήταν να έρθουν στην Μήλο 2-3 αριστούχοι 4ετής φοιτητές ΑΕΙ (πιστέψτε με πολλά παιδιά εκεί έξω ζουν για τέτοιες εθελοντικές ευκαιρίες, μεταξύ αυτών και εγώ ως δάσκαλος στο Κοινωνικό Φροντιστήριο της Πάρου το ίδιο καλοκαίρι του 2018), και να παράσχουν ΔΩΡΕΑΝ υπηρεσίες εντατικής καλοκαιρινής προετοιμασίας πανελληνίων εξετάσεων σε ΠΑΙΔΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΩΝ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΝΕΣΗ για φροντιστήρια και ιδιαίτερα. Φυσικά η σχέση μεταξύ εθελοντών/φοιτητών και μαθητών 3ης Λυκείου θα ήταν συνεχής και υποστηρικτική καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους μέχρι και την ολοκλήρωση των πανελληνίων εξετάσεων (μέσω Ίντερνετ).
Δυστυχώς όμως η απάντηση του δήμου ήταν αποκαρδιωτική : «Μάριε πολύ ωραία η ιδέα σου αλλά δυστυχώς εκκρεμεί το θέμα της μετεγκατάστασης του ΓΕΛ στο ΕΠΑΛ και φοβόμαστε (ειδικά τώρα που πλησιάζουν οι εκλογές) ότι ‘ο Μηλιός’ θα πει ‘Ακόμα δεν έλυσαν το θέμα της μετεγκατάστασης, θέλουν και Κοινωνικό Φροντιστήριο;’». Παρόλα αυτά δεν το έβαλα κάτω και πιστεύοντας ότι αυτή η προσπάθεια θα μπορούσε να ωφελήσει έστω και ένα παιδί (και προφανώς να αλλάξει τη ζωή του θετικά), προσπάθησα να επικοινωνήσω 3 φορές (2 τηλεφωνικώς και 1 μέσω Email) με την τωρινή πολιτική ηγεσία του τόπου, τον Οκτώβρη του 2019. Αν η στάση του δήμου το 2018 ήταν αποκαρδιωτική, αυτή του νέου δήμου το 2019 ήταν το αποκορύφωμα, καθώς ΔΕΝ ΜΠΗΚΑΝ ΚΑΝ ΣΤΟΝ ΚΟΠΟ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΟΥΝ.
Δεδομένου ότι οι αντικειμενικές προϋποθέσεις για την υλοποίηση της ιδέας του Κοινωνικού Φροντιστηρίου – σε επίπεδο δομών και εθελοντών – καλύπτονται, θα έλεγε κανείς ότι η έναρξη αυτού είναι δυνατή το συντομότερο, ώστε να μην χαθεί άλλος πολύτιμος χρόνος για την προετοιμασία των παιδιών εν όψει πανελληνίων 2021. Πρόκειται για μια ιδέα που έχει ενσωματωθεί επιτυχώς σε πολλούς δήμους πανελληνίως, και μάλιστα σε πολλούς από αυτούς, μερίδα εθελοντών αποτελούν οι ίδιοι οι καθηγητές των σχολείων, κάτι που θα ήταν πολύ όμορφο να βλέπαμε και στη Μήλο. Τόσο εγώ όσο και οι αριστούχοι φοιτητές/εθελοντές, είμαστε διαθέσιμοι να προσφέρουμε τις υπηρεσίες μας, τον χρόνο και την ενέργεια μας, όταν και εφόσον αυτό μας ζητηθεί.
Όπως προανέφερα, ο προβληματισμός μου έγκειται στην νοοτροπία του μέσου Μηλιού (και όχι σε πολιτικά πρόσωπα), ο οποίος έχει μια συνεχή επικριτική διάθεση για καθετί νέο και καινοτόμο, είτε αν αυτό ανήκει στον τομέα της παιδείας, του αθλητισμού, της επιχειρηματικότητας κλπ. Και μια σωρεία ερωτημάτων δημιουργείται αυτομάτως όπως:
- Γιατί μια τόσο εύκολα υλοποιήσιμη ιδέα όπως το Κοινωνικό Φροντιστήριο (και οποιαδήποτε άλλη ιδέα) που έχει μόνο οφέλη να δώσει στη Μήλο, αντιμετωπίζεται με τόσο μεγάλη ευθυνοφοβία και αδιαφορία από τον εκάστοτε δήμο;
- Φταίνε οι πολιτικές ηγεσίες του τόπου ή εν τέλει η τοπική κοινωνία και οι αντιλήψεις της; Και πως, πότε θα αλλάξει αυτό;
- Αν ο δήμος δεν μπορεί να λάβει μια ‘εύκολη’ απόφαση για μια τόσο ασφαλή και επικερδή πρόταση, πως λαμβάνει αποφάσεις για πιο μείζονα ζητήματα;
- Πως γίνεται ένας οποιοσδήποτε δήμος, να αγνοεί τόσο επιδεικτικά την ενέργεια και τις ιδέες των νέων για εθελοντική και αφιλοκερδή προσφορά; Γιατί δεν φιλοδοξεί με την δράση του να αντιστρέψει τις υπάρχουσες αντιλήψεις του τόπου, ώστε ο τελευταίος να γίνει πιο εξωστρεφής και να ‘κοιτάξει παραπέρα’;
- Είναι υγιής η επιχειρηματικότητα στον τόπο και αν όχι τι γίνεται για να επιτευχθεί αυτό;
- Γιατί δεν γυρνάνε οι νέοι, μετά τις σπουδές τους, στην Μήλο για να επιχειρήσουν;
Και πολλά, πολλά άλλα ερωτήματα…
Υ.Γ.: Η ιδέα του κοινωνικού φροντιστηρίου είναι πάντα εφικτή και εύκολα υλοποιήσιμη ιδιαιτέρως σε εποχές Covid-19 όπου πλέον όλα έχουν γίνει διαδικτυακά, προϋποθέτει όμως καλή διάθεση και θετική ενέργεια.
