Το περιστατικό που συνέβη έξω από ένα  σχολείο του νησιού δεν τιμά κανέναν μας. Κυρίως δεν τιμά εκείνη που το δημιούργησε, ξεστομιζοντας σε κατάσταση αμόκ ύβρεις και απειλές προς ένα εξάχρονο παιδί και την σαστισμένη μητέρα του, με μια δόση ρατσισμού να κάνει την επίθεση ακόμα πιο ανήθικη και μικροπρεπη.

Δεν τιμά ούτε εμάς τους υπόλοιπους γονείς , γιατί ως τέτοιος μιλώ, που γίναμε βουβοί μάρτυρες αυτού του απίστευτου παραλογισμού, χωρίς ούτε ένας από εμάς να τολμήσει να πει μια λέξη..

Για την διεύθυνση του σχολείου δεν θα πάρω θέση, μέχρι να δω την επίσημη αντίδραση της. Θα μείνω στο γεγονός πως ο δάσκαλος που είχε την ατυχία να βρίσκεται μπροστά στο περιστατικό συνοδεύοντας τα παιδιά κατά την αποχώρησή, προσπάθησε μάταια ο άνθρωπος να ηρεμήσει την κυρία και να προστατεύσει τα παιδιά από αυτό το θέαμα, μάταια όμως..Η απάντηση της ήταν πως δεν έχει καμία δουλειά να ανακατεύεται και συνέχισε απτόητη την παράσταση..

Ας μας δώσω λοιπόν το ελαφρυντικό πως σαστισαμε. Πώς το σοκ ήταν τόσο μεγάλο , που το μόνο που σκεφτήκαμε εκείνη την στιγμή ήταν να απομακρύνουμε τα παιδιά μας και βρεθούμε στην ασφάλεια του σπιτιού μας. Εκεί όμως είχαμε χρόνο να σκεφτούμε, να ζυγίσουμε τα γεγονότα και να αναλογιστούμε τις ευθύνες μας..

Αν αφήσουμε αυτό το περιστατικό να περάσει έτσι, μένοντας άπραγοι γινόμαστε συνένοχοι σε ένα "έγκλημα" , με θύματα αθώες παιδικές ψυχές. Γιατί οι πληγές στο σώμα θα κλείσουν σύντομα, οι πληγές στην ψυχή ενός παιδιού όμως, δυστυχώς το ακολουθούν για μια ζωή..Ας μην ξεχνάμε, πως στην θέση της μητέρας που δέχθηκε αυτή την λεκτική επίθεση, θα μπορούσε να είναι η καθεμία ή ο καθένας από εμάς αν το παιδί μας πάνω στο παιχνίδι, είχε προκαλέσει κάποιο χτύπημα στο δικό της.

Σε αυτό βέβαια το σημείο θα ήθελα να τονίσω πως η εν λόγω κυρία είναι θεία του παιδιού. Ούτε γονέας , του ούτε κηδεμόνας του..

Μέσα στην παραφροσύνη δε, δεν κατάλαβε πως και το δικό της παιδί μετατράπηκε σε θύμα. Το πίεσε με φωνές και ουρλιαχτά να "καταδώσει" τον συμμαθητή που του κατάφερε τις εκδορές και όταν εκείνο με κλάματα αρνιόταν να το κάνει. Οι φωνές έγιναν πιο έντονες, μέχρι να αναγκαστεί να την δείξει τον "ένοχο".

Φαίνεται πως εκείνη έχει ξέχασει από τα δικά της παιδικά χρόνια, πως στο παιχνίδι ο ρόλος θύτη και θύματος εναλλάσσονται.. Ακόμα όμως και στην περίπτωση που είχε δίκιο, που η κατάσταση είχε φτάσει στο απροχώρητο με παιδί της να επιστρέφει κάθε μέρα όπως είπε χτυπημένο ( και τις 5 μέρες που έχει ανοίξει το σχολείο..) , ποιος έδωσε το δικαίωμα στην εν λόγω κυρία να πάρει τον νόμο στα χέρια τής;Θα μπορούσαν οι γονείς του παιδιού να απευθυνθούν στην διεύθυνση του σχολείου για να διευθετήσει το θέμα.

Τέτοια περιστατικά δεν έχουν θέση στα σχολεία μας και στην κοινωνία μας γενικότερα. Άν όμως συμβούν , είναι χρέος μας να τα απομονώσουμε και να τα  καταδικάσουμε. Να απαιτήσουμε "τουλάχιστον" μία δημόσια συγγνώμη από αυτόν που οφείλει να την δώσει. Να αποτελέσουμε το καλό παράδειγμα για τα παιδιά μας, κόβοντας από την ρίζα το κακό . Να τους διδάξουμε πως δεν πρέπει να μένουμε άπραγοι μπροστά στην αδικία , αλλά να προσπαθούμε με όλες μας τις δυνάμεις να την διορθώσουμε.

Τους το χρωστάμε..

Ένας γονέας...