Αναδημοσιεύουμε από τις σημερινές ΑΠΟΨΕΙΣ του κ Γρ. Μπελιβανάκη, την έκκλησή του για να γίνει κάτι με το ιστορικό βοτσαλωτό (δια χειρός Ι. Καβρουδάκη) στο προαύλιο του Ενοριακού Ναού του Αδάμαντα το οποίο έχει φθαρεί και κινδυνεύει. Παράλληλα διαβάζουμε και ένα ενδιαφέρον χρονικό για την ιστορία της απεικόνισης του βοτσαλωτού:
Το έμβλημα του Αδάμαντα όπως σχεδιάστηκε από τον Ιωάννη Καβρουδάκη το 1930, όταν ήταν πρόεδρος της Κοινότητος και το φιλοτέχνησε για να χρησιμεύσει ως έμβλημα της Κοινότητος. Τα χρώματα είναι κατά βάσιν του Καβρουδάκη, όπως μας τα υπέδειξε με το βοτσαλωτό που έφτιαξε στην αυλή της μεγάλης εκκλησίας του χωριού. Τα συμπληρώσαμε και εμείς λιγάκι. Το σχέδιο εγκρίθηκε από την Νομαρχία Κυκλάδων, και απετέλεσε το έμβλημα του χωριού μέχρι που η δικτατορία κατήργησε τα εμβλήματα των Κοινοτήτων και τις έκανε να φαίνονται σαν υποτελείς υπηρεσίες του κράτους ενώ το σύνταγμα προβλέπει να ανήκουν αυτές στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Χαρακτηριστικό της ασυναρτησίας της ελληνικής διοικησης είναι το γεγονός ότι ακόμη και μετά την Μεταπολίτευση, το χουντικό μέτρο διατηρήθηκε, επί πολλές δεκετίες και μόνο μέχρι πριν λίγα χρόνια με τους Καποδίστριες και Καλλικράτηδες (άλλη πληγή αυτή) επετράπη στης Κοινότητες και τους Δήμους να έχουν το δικό τους έμβλημα. Τότε και ο Δήμος Μήλου χρησιμοποίησε την κεφαλή του κριού, απο τα αρχαία νομίσματα της Μήλου, για έμβλημά του.
Στο βοτσαλωτό της εκκλησίας το έμβλημα εμφανίζεται στο νότιο μέρος της σύνθεσης, μεταξυ δύο δελφινιών. Άλλη μία παρουσία του είναι ως θυρεός του πάλαι ποτε Δημαρχείου Αδάμαντος, πάνω απο την πόρτα της κύριας εισόδου. Άλλη μία απεικόνιση του εμβλήματος ειναι αυτή στην επίσημη σφραγίδα της Κοινότητος καθώς και στα κάγκελα (δεν υπάρχουν πιά) της σιδεριάς της πόρτας της εισόδου του «Δημαρχείου» και στα κάγκελα των κηπαρίων του κτηριου, που και αυτά δεν υπαρχουν πλέον. Το έμβλημα αυτό απετέλεσε και αποτελεί, και το έμβλημα της Ενώσεως Φίλων Αδάμαντος.
Φίλοι που πήγαν στην Ανάσταση εφέτος, μου διηγήθηκαν με πόνο ψυχης, ότι το βοτσαλωτό του Καβρουδάκη, στην αυλή της εκκλησίας έχει καταστραφεί σε μεγάλο βαθμό, και τα «ξεδοντιασμένα» βότσαλα κάνουν «σωρουλάκια» με κίνδυνο να στραμπουλήξει κανείς το ποδάρι του.
Και να σκεφτείς πως υπάρχει έστω χλωμή μια Κοινότητα Αδάμαντος, υπαρχει μια Ένωση Φίλων Αδάμαντος και ακόμη υπάρχει ένας Δήμαρχος Μήλου που είναι εξ Αδάμαντος, και μία Αντιδήμαρχος έλκουσα και αυτη την καταγωγή εξ Αδάμαντος, όμως κανείς απο όλους αυτούς, δεν αισθάνεται το χρέος να σταματήσει το ταχύτατο γλύστρημα προς την καταστροφή ενός σπουδαίου καλλιτεχνικού έργου που μας κληρονόμησε η προηγούμενη γενιά και που δεν ξαναγίνεται.
